Legacy-systemen redden — zonder een complete rewrite

Ergens in Europa zet een CIO op dit moment zijn handtekening onder een systeem-rewrite van €2 miljoen – voor een probleem dat opgelost had kunnen worden met een patch van €200.000 en zes weken werk.

Dat is geen theoretisch voorbeeld. Het gebeurt elke week in enterprise-IT. Er lijkt bijna een ritueel in te zitten: een project loopt vast, een systeem begint te haperen, en iemand zegt de magische woorden — “We moeten alles opnieuw bouwen.”
Drie maanden, een dozijn PowerPoints en een leger consultants later staat het bedrijf met een half af systeem… en een hele nieuwe berg technische schuld.

Een Reddit-post vatte het perfect samen:

“Na het installeren van een nieuwe hypergeconvergeerde infrastructuur… namen we contact op met de support van de leverancier, en na drie weken over en weer… herstelde een engineer onze cluster in ongeveer twee uur.”

Twee uur. Na drie weken paniek.
Dat is het verschil tussen wachten op de cavalerie en één ervaren engineer met de juiste sleutel

“Nieuw” betekent niet automatisch “beter”

Wij bij Kaunas High Tech Cluster hebben deze film al vaak gezien.
Een grote retailketen kwam bij ons met een e-commerceplatform dat hun vorige leverancier had bestempeld als “te oud om aan te raken”. Hun plan: een volledige herbouw van €1,2 miljoen over negen maanden.

Wij stelden iets anders voor.
Een modern API-laag bovenop het bestaande systeem. Een paar gerichte refactorings van de grootste knelpunten. 90% van de code bleef staan.
Zes weken later verwerkte het bedrijf een recordaantal bestellingen — zonder het budget op te blazen.

De ongemakkelijke waarheid?
De meeste “legacy”-systemen zijn niet dood. Ze zijn gewoon verkeerd begrepen.

Waarom bedrijven in de rewrite-val trappen

Grote leveranciers verkopen zekerheid. Een nieuw systeem voelt als een frisse start, de scope is overzichtelijk en de facturen zijn lekker hoog.
Maar onder de glanzende laag van “strategische transformatie” schuilt wat Gartner vriendelijk noemt information overload paralysis — teams die verdrinken in documentatie, presentaties en processen terwijl er nauwelijks iets verandert.

Uit recent onderzoek blijkt dat 86% van de B2B-kopers al op dag één een voorkeurslijst van leveranciers heeft, en 92% koopt van die lijst.
Zodra je er eenmaal opstaat, is het makkelijk om een rewrite te verkopen. Niemand wil de consultant zijn die zegt: “Eigenlijk kunnen we dit gewoon fixen.”

Ook kopers dragen schuld. Een gemiddeld IT-project heeft 17 besluitvormers — van IT tot finance. Niemand wil degene zijn die voorstelt “de goedkope optie” te nemen. Dus kiest men de dure.

De slimmere moderniseringsstrategie

Wanneer wij bedrijven helpen om oude systemen te redden, beginnen we niet met de code. We beginnen met de vragen.

1. Wat is er écht kapot?
Veel problemen liggen in de integraties, niet in de architectuur. Een simpele afhankelijkheidsanalyse laat vaak zien dat 80% prima werkt — het is de resterende 20% die lawaai maakt.

2. Kunnen we “wrappen en uitbreiden” in plaats van “slopen en vervangen”?
Door een API-laag te bouwen, dataflows te moderniseren of de frontend te modulariseren kun je vernieuwen zonder opnieuw te beginnen. Evolutie, geen revolutie.

3. Wie profiteert het meest van een volledige rewrite?
Als het antwoord de leverancier is en niet de business, dan weet je genoeg.
Wat écht werkt

Bij Kaunas High Tech Cluster werken we met bedrijven die liever resultaten zien dan rapporten.
Van e-commerceplatforms tot productiesystemen helpen we teams om de levensduur van hun technologie te verlengen — niet door alles opnieuw te bouwen, maar door het bestaande slimmer te maken.

De waarheid die maar weinig mensen hardop durven zeggen:
Het modernste wat je kunt doen, is vaak redden wat je al hebt.

Stop met vertrouwen op grote namen.
Begin met het oplossen van echte problemen.